മനുഷ്യസൃഷ്ടിപ്പിന്റെ ലക്ഷ്യം

അല്ലാഹുവിന്റെ നാമങ്ങളും(അസ്മാഅ്) വിശേഷണങ്ങളും(സ്വിഫാത്ത്) കര്‍മങ്ങളും(അഫ്ആല്‍) സത്യപ്പെടുത്തി അംഗീകരിക്കുക. അദ്യശ്യകാര്യങ്ങളില്‍, മലക്കുകളില്‍, പ്രവാചകന്‍മാരില്‍ പരലോകത്തില്‍, ദൈവവിധിയില്‍ വിശ്വസിക്കുക. നാവ്കൊണ്ടത് അംഗീകരിക്കുകയും കര്‍മത്തിലൂടെ സത്യപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുക. ഇതാണ് മുസ്ലിം ലോകം ഈമാനിന് നല്‍കിയ നിര്‍വചനം, ഈ അംഗീകാരവും അതനുസരിച്ചുള്ള കര്‍മവും കൂടിചേര്‍ന്നുള്ളതാണ് അല്ലാഹുവിനുള്ള ഇബാദത്ത്. മനുഷ്യനെ അല്ലാഹു സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുള്ളത് അല്ലാഹുവിന് മാത്രം ഇബാദത്ത് ചെയ്യുന്നതിന് വേണ്ടിയാണ്. അഥവാ മനുഷ്യന്‍ തനിക്ക് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് സ്വാതന്ത്യം നല്‍കപ്പെട്ട മുഴുവന്‍ ജീവിതമേഖലകളിലും സ്വമേധയാ അല്ലാഹുവിന്റെ നിയമനിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ അനുസരിച്ച് അവന് വണങ്ങി വഴങ്ങി ജീവിക്കണം. അവന്റെ അടിമത്തം അംഗീകരിക്കണം. ഇതുമുഖേന ദൈവേതര സൃഷ്ടികളുടെ അടിമത്തത്തില്‍ നിന്നും അവര്‍ മോചിതരാകണം. അവനിലും ലോകത്തും സമാധാനവും ശാന്തിയും നിറയണം. തൌഹീദ്സ്രഷ്ടാവ് അല്ലാഹുവാണെന്നത് പോലെത്തന്നെ പരമാധികാരവും അല്ലാഹുവിന്ന് മാത്രമാണ്. പ്രപഞ്ചത്തില്‍ ശാസനാധികാരം അതേ അല്ലാഹുവില്‍ നിക്ഷിപ്തമാണ്. മറ്റാര്‍ക്കും അതില്‍ പങ്കില്ല. അതുപോലെ നിയമനിര്‍മാണാധികാരവും അല്ലാഹുവിന് മാത്രമാകുന്നു. ആരാധനകള്‍ക്കര്‍ഹന്‍ അല്ലാഹു മാത്രമാണെന്ന പോലെ അവന്റെ വിധികര്‍തൃത്വാധികാരത്തിലും (ഹുക്മ്)അവന് പങ്കാളികളില്ല. സര്‍വശക്തനായ അല്ലാഹു മാത്രമാണ് ഇബാദത്തുകള്‍ക്കര്‍ഹന്‍. ഇബാദത്തിന് അനേകം ശാഖകളുണ്ട്. സമര്‍പണം, കീഴ്വണക്കം, ദൈവഭയം, പശ്ചാതാപം, അനുസരണം, അടിമത്തം എന്നിവ അതിലുണ്ട്. നമസ്കാരം, സകാത്ത്, നോമ്പ്, ദാനധര്‍മം, നേര്‍ച, ജിഹാദ് തുടങ്ങിയ കര്‍മങ്ങളും ഇബാദത്ത് തന്നെ. ഇബാദത്ത് എന്നാല്‍ കേവല ആരാധനകള്‍ മാത്രമല്ല. പൂര്‍വികരായ പ്രാമാണികരായ മുഴുവന്‍ പണ്ഡിതന്‍മാരുടെ ഇബാദത്തിന്റെ നിര്‍വചനം പരിശോധിച്ചാലും ഇതല്ലാതെ നമുക്ക് ലഭിക്കുകയില്ല. ലോകസലഫി വീക്ഷണവും ഇത് തന്നെ.