ചോദ്യം കേട്ട് അമ്പരക്കേണ്ടതില്ല. ഇസ്ലാമിക രാഷ്ട്രീയം എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ ഇസ്ലാമിനെ കേവലം മതമായി കാണുന്ന ഭൂരിപക്ഷം ജനങ്ങളുടെയും ആഗ്രഹമാണ് ഇന്ത്യയിൽ ഇസ്ലാമിക രാഷ്ട്രീയത്തെക്കുറിച്ച് മിണ്ടാൻ പാടില്ല എന്നത്. എന്നാൽ മുസ്ലിംകളിൽ ചിലർ പറയുന്നത് മിണ്ടാൻ സമയമായിട്ടില്ല എന്നാണ്. എന്നാൽ ഈ രണ്ട് വീക്ഷണങ്ങൾക്കും ഒരു തിരുത്താണ് താഴെ നിങ്ങൾ വായിക്കാൻ പോകുന്നതിലുള്ളത്.
ഫെയ്സ് ബുക്ക് ചർചയിൽനിന്ന്...
ഫെയ്സ് ബുക്ക് ചർചയിൽനിന്ന്...
ഞാന് ഒരു സുന്നിയോ മുജഹിദോ,
ജമാഹത് അനുഭാവിയോ അല്ല . എന്നാല് പുരോഗമന പ്രസ്ഥാനം എന്നാ നിലയില് ജമാഹത്
& മുജാഹിദ് എന്നി സന്ഘടകളോട് ഒരു മമത ഉണ്ട് . എന്റെ ബന്ധുക്കള്
പലരും ജമാഹത് ആശയക്കാരാന്.എന്നാല് മുജാഹിദ് പിളര്പ്പ്, ജമാഹത്
രാഷ്ട്രീയം എന്നി കാരണങ്ങള് എന്നെ അവയില് നിന്നും അകറ്റുകയാണ്. എന്റെ
ചോദ്യം ഇതാണ്. ഇന്നത്തെ ഭാരതീയ രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യം ഏകദൈവ വിശ്വാസം അടിസ്ഥാനമാക്കിയ ഒരു മുസ്ലും സംഘടനക്ക് അനുയോജ്യമാണോ?
ഈ ചോദ്യത്തിന് ഞാൻ അവിടെ നൽകിയ മറുപടി തുടർന്ന് വായിക്കുക. വിശദമായ ചർചക്ക് വേണ്ടി ഇതിവിടെ നൽകുകയാണ്.
മറുപടി: ജമാഅത്ത് പ്രവർത്തകരോട് പ്രസക്തമായ ഒരു അന്വേഷണമാണ് നൗഷാദ് നടത്തിയത്. ഇതിന് മറുപടി പറയേണ്ട ചുമതല ജമാഅത്ത് പ്രവർത്തകർക്കുണ്ട്.
-
-
Abdul Latheef മുജാഹിദ്
പ്രസ്ഥാനം ഇപ്പോൾ അവർ എടുത്ത് പോരുന്ന നിലപാടിനനുസരിച്ച്. ഇസ്ലാമിക
രാഷ്ട്രീയത്തെ ഞങ്ങൾ അംഗീകരിക്കുന്നുവെന്ന് പറയുകയും. ഇക്കാര്യത്തിൽ ഗവേഷണം
പോയിട്ട് ഒരു നിലപാട് പോലും അണികളോട് വ്യക്തമായി പറായാതെ, പരമ്പരാഗത
മുസ്ലിം സമുദായവും ഇതര മതവിശ്വാസികളും ചെയ്യുന്ന പോലെ ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ
ഭൗതിക താൽപര്യങ്ങൾ പരിഗണിച്ച് നിലവിലെ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളിൽ ചേർന്ന്
പ്രവർത്തിക്കുകയുമാണ് ചെയ്യുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ച്
ചോദിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനെയാണ് ഇതിനെ മറികടക്കേണ്ടത് എന്നത് മാത്രമാണ് അവർ
ചിന്തിക്കുന്നത്. അപ്പോൾ രാഷ്ട്രീയം ഒരു ദുൻയാകാര്യമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ്
രക്ഷപ്പെടുന്നതായി കാണുന്നു. ദീനീകാര്യം, ദുൻയാകാര്യം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടായി
തിരിക്കുകയും രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തെ ദുൻയാകാര്യത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുകയും
ചെയ്യുന്നു അവർ. ഇത് തെറ്റാ വിഭജനമാണ് എന്നതാണ് ജമാഅത്തെ ഇസ്ലാമി
പരയുന്നത്. മറിച്ച് ഏത് കാര്യത്തിലും മനുഷ്യന് സ്വാതന്ത്യം നൽകപ്പെട്ട ഒരു
ഇടമുണ്ട് അതിനെ ദുൻയാക്കാര്യം എന്ന് വിളിക്കാവുന്നതാണ്. പക്ഷെ ഒരു ജീവിത
മേഖലയെ മൊത്തത്തിൽ ദുൻയാകാര്യം എന്ന് വിളിക്കുന്നത് ഇസ്ലാമികമല്ല.
നമസ്കാരത്തിന്റെ കാര്യം എടുക്കുക. നമസ്കാരത്തിൽ ഔറത്ത് മറക്കണം എന്നത്
ദീനിന്റെ കാര്യമാണ് എന്നാൽ അത് മറക്കാൻ പാന്റോ തുണിയോ എന്നിടത്ത് നമ്മുക്ക്
സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ട്. ഇതിന് മാത്രമേ നമ്മുക്ക് ദുൻയാകാര്യം എന്ന് പറയാവൂ.
മനുഷ്യൻ ജീവിതായോധനം നേടുക എന്നത് പ്രതിഫലാർഹമായ ദീനീ കാര്യം തന്നെയാണ്.
എന്നാൽ കച്ചവടമോ കൃഷിയോ അതിന് വേണ്ടി തെരഞ്ഞെടുക്കാം എന്നിടത്ത് നമ്മുക്ക്
സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയത്തിൽ അല്ലാഹുവിന്റെ നിയമമേ ആകാവൂ എന്നത്
അതിലെ ദീനാണെങ്കിൽ ഭരണാധികാരിയെ തെരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത് എങ്ങനെ എന്ന വിഷയത്തിൽ
നമ്മുക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ആരാധനാ കാര്യങ്ങളിൽ
തെരഞ്ഞെടുപ്പിന് കുറഞ്ഞ സാധ്യത മാത്രമേ ഉള്ളൂവെങ്കിൽ ജീവിത ഇടപാടുമായി
ബന്ധപ്പെട്ട് ഇബാദത്തുകളിൽ ആ വശം കൂറേകൂടി വിശാലമാണ്. മനുഷ്യരുടെ സൗകര്യം
അതിലാണ് എന്നതാണ് കാരണം.
-
Abdul Latheef ഇത്രയും
പ്രാഥമികമായി മനസ്സിലാക്കിയാൽ തുടന്നുള്ള കാര്യങ്ങളെ വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിൽ
തെറ്റു പറ്റില്ല. നമ്മുടെ ഉത്തരവാദിത്തം അല്ലാഹുവിനാൽ അവതരിപ്പിച്ച് തന്ന
അന്യൂനമായ രാഷ്ട്രീയ വ്യവസ്ഥയെ കൂടി ഇസ്ലാമിന്റെ ഭാഗമായി പരിചയപ്പെടുത്തണം.
ഇസ്ലാമിന്റെ തൗഹീദ് ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ മേഖലയിലേക്കും വ്യാപിച്ചു
നിൽക്കുന്നുവെന്ന കാര്യം ബഹുസ്വര സമൂഹത്തെ മനസ്സിലാക്കികൊടുക്കണം ഇസ്ലാം
എന്നാൽ മരണ ശേഷമുള്ള പ്രതിഫലത്തെക്കുറിച്ച് മാത്രം പറയുന്ന ഒരു
പദ്ധതിയല്ലെന്നും. മനുഷ്യന് ഇഹലോക ജീവിതത്തിലേക്ക് ആവശ്യമായ
നിയമനിർദ്ദേശങ്ങൾ കൂടി നൽക്കുന്ന അവൻ ജീവിക്കുന്ന സമൂഹത്തെയും രാജ്യത്തെയും
ശാന്തിദായകമാക്കുന്ന സമഗ്രവ്യവസ്ഥയാണെന്നും പരിചയപ്പെടുത്തണം.
അതോടൊപ്പം നാട്ടിൽ അക്കാരണം പറഞ്ഞ കുഴപ്പമുണ്ടാക്കുകയോ ജനങ്ങളെ
നിർബന്ധിപ്പിക്കാനോ അസമാധാനം സൃഷ്ടിക്കാനോ നമ്മുക്ക് പാടുള്ളതല്ല. ജനങ്ങളിൽ
ഭൂരിപക്ഷവും (അവർ ഏകദൈവ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ച് ആരാധന ചടങ്ങുകൾ
അനുഷ്ടിക്കട്ടേ അല്ലാതിരിക്കട്ടേ) അതിന് സന്നദ്ധമായാൽ ഇസ്ലാമിക രാഷ്ട്രീയം
പുലരും. അത് ഇന്ന് നിലവിലുള്ള ഏത് രാഷ്ട്രീയ വ്യവസ്ഥകളെക്കാളും ഉന്നതവും
മനുഷ്യോപകാരപ്രദവും നിലവിലെ രാഷ്ട്രീയ സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെ എല്ലാ നന്മയും
ഉൾകൊള്ളുന്നതും അവയുടെ തിന്മ ഒട്ടും ഉൾചേരാത്തതുമായിരിക്കും.
ആ മഹത്തായ ലക്ഷ്യത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാനോ പ്രവർത്തിക്കാനോ പാടില്ല
എന്ന് പറയുന്നതിനേക്കാൾ ജനാധിപത്യവിരുദ്ധവും മനുഷ്യത്വവിരുദ്ധവുമായി
എന്താണ് ഉള്ളത്. എന്നാൽ ഇന്ത്യയിൽ അതിനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഭാഗികമായെങ്കിലും
ഉണ്ട്. അത് ഉപയോഗപ്പെടുത്താതിരിക്കുന്ന ത് അല്ലാഹുവിന്റെ പക്കൽ ശിക്ഷക്ക് കാരണമാകുന്ന കാര്യമാണ്.
ഇങ്ങനെ തന്നെയാണോ മുജാഹിദുകളും ചിന്തിക്കുന്നത് അതല്ല ഇക്കാര്യത്തിൽ
അവർക്ക് വേറിട്ട ചിന്തയുണ്ടോ ഉണ്ടെങ്കിൽ അതെന്താണ് എന്നെല്ലാം ഇവിടെ
പങ്കുവെക്കപ്പെടുമെന്ന് കരുതുന്നു.
ഈ ചോദ്യത്തിന് ഞാൻ അവിടെ നൽകിയ മറുപടി തുടർന്ന് വായിക്കുക. വിശദമായ ചർചക്ക് വേണ്ടി ഇതിവിടെ നൽകുകയാണ്.
മറുപടി: ജമാഅത്ത് പ്രവർത്തകരോട് പ്രസക്തമായ ഒരു അന്വേഷണമാണ് നൗഷാദ് നടത്തിയത്. ഇതിന് മറുപടി പറയേണ്ട ചുമതല ജമാഅത്ത് പ്രവർത്തകർക്കുണ്ട്.
Abdul Latheef മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം ഇപ്പോൾ അവർ എടുത്ത് പോരുന്ന നിലപാടിനനുസരിച്ച്. ഇസ്ലാമിക രാഷ്ട്രീയത്തെ ഞങ്ങൾ അംഗീകരിക്കുന്നുവെന്ന് പറയുകയും. ഇക്കാര്യത്തിൽ ഗവേഷണം പോയിട്ട് ഒരു നിലപാട് പോലും അണികളോട് വ്യക്തമായി പറായാതെ, പരമ്പരാഗത മുസ്ലിം സമുദായവും ഇതര മതവിശ്വാസികളും ചെയ്യുന്ന പോലെ ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ ഭൗതിക താൽപര്യങ്ങൾ പരിഗണിച്ച് നിലവിലെ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളിൽ ചേർന്ന് പ്രവർത്തിക്കുകയുമാണ് ചെയ്യുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ച് ചോദിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനെയാണ് ഇതിനെ മറികടക്കേണ്ടത് എന്നത് മാത്രമാണ് അവർ ചിന്തിക്കുന്നത്. അപ്പോൾ രാഷ്ട്രീയം ഒരു ദുൻയാകാര്യമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ് രക്ഷപ്പെടുന്നതായി കാണുന്നു. ദീനീകാര്യം, ദുൻയാകാര്യം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടായി തിരിക്കുകയും രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തെ ദുൻയാകാര്യത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു അവർ. ഇത് തെറ്റാ വിഭജനമാണ് എന്നതാണ് ജമാഅത്തെ ഇസ്ലാമി പരയുന്നത്. മറിച്ച് ഏത് കാര്യത്തിലും മനുഷ്യന് സ്വാതന്ത്യം നൽകപ്പെട്ട ഒരു ഇടമുണ്ട് അതിനെ ദുൻയാക്കാര്യം എന്ന് വിളിക്കാവുന്നതാണ്. പക്ഷെ ഒരു ജീവിത മേഖലയെ മൊത്തത്തിൽ ദുൻയാകാര്യം എന്ന് വിളിക്കുന്നത് ഇസ്ലാമികമല്ല.
നമസ്കാരത്തിന്റെ കാര്യം എടുക്കുക. നമസ്കാരത്തിൽ ഔറത്ത് മറക്കണം എന്നത് ദീനിന്റെ കാര്യമാണ് എന്നാൽ അത് മറക്കാൻ പാന്റോ തുണിയോ എന്നിടത്ത് നമ്മുക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ട്. ഇതിന് മാത്രമേ നമ്മുക്ക് ദുൻയാകാര്യം എന്ന് പറയാവൂ. മനുഷ്യൻ ജീവിതായോധനം നേടുക എന്നത് പ്രതിഫലാർഹമായ ദീനീ കാര്യം തന്നെയാണ്. എന്നാൽ കച്ചവടമോ കൃഷിയോ അതിന് വേണ്ടി തെരഞ്ഞെടുക്കാം എന്നിടത്ത് നമ്മുക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയത്തിൽ അല്ലാഹുവിന്റെ നിയമമേ ആകാവൂ എന്നത് അതിലെ ദീനാണെങ്കിൽ ഭരണാധികാരിയെ തെരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത് എങ്ങനെ എന്ന വിഷയത്തിൽ നമ്മുക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ആരാധനാ കാര്യങ്ങളിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പിന് കുറഞ്ഞ സാധ്യത മാത്രമേ ഉള്ളൂവെങ്കിൽ ജീവിത ഇടപാടുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഇബാദത്തുകളിൽ ആ വശം കൂറേകൂടി വിശാലമാണ്. മനുഷ്യരുടെ സൗകര്യം അതിലാണ് എന്നതാണ് കാരണം.
Abdul Latheef ഇത്രയും പ്രാഥമികമായി മനസ്സിലാക്കിയാൽ തുടന്നുള്ള കാര്യങ്ങളെ വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിൽ തെറ്റു പറ്റില്ല. നമ്മുടെ ഉത്തരവാദിത്തം അല്ലാഹുവിനാൽ അവതരിപ്പിച്ച് തന്ന അന്യൂനമായ രാഷ്ട്രീയ വ്യവസ്ഥയെ കൂടി ഇസ്ലാമിന്റെ ഭാഗമായി പരിചയപ്പെടുത്തണം. ഇസ്ലാമിന്റെ തൗഹീദ് ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ മേഖലയിലേക്കും വ്യാപിച്ചു നിൽക്കുന്നുവെന്ന കാര്യം ബഹുസ്വര സമൂഹത്തെ മനസ്സിലാക്കികൊടുക്കണം ഇസ്ലാം എന്നാൽ മരണ ശേഷമുള്ള പ്രതിഫലത്തെക്കുറിച്ച് മാത്രം പറയുന്ന ഒരു പദ്ധതിയല്ലെന്നും. മനുഷ്യന് ഇഹലോക ജീവിതത്തിലേക്ക് ആവശ്യമായ നിയമനിർദ്ദേശങ്ങൾ കൂടി നൽക്കുന്ന അവൻ ജീവിക്കുന്ന സമൂഹത്തെയും രാജ്യത്തെയും ശാന്തിദായകമാക്കുന്ന സമഗ്രവ്യവസ്ഥയാണെന്നും പരിചയപ്പെടുത്തണം.
അതോടൊപ്പം നാട്ടിൽ അക്കാരണം പറഞ്ഞ കുഴപ്പമുണ്ടാക്കുകയോ ജനങ്ങളെ നിർബന്ധിപ്പിക്കാനോ അസമാധാനം സൃഷ്ടിക്കാനോ നമ്മുക്ക് പാടുള്ളതല്ല. ജനങ്ങളിൽ ഭൂരിപക്ഷവും (അവർ ഏകദൈവ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ച് ആരാധന ചടങ്ങുകൾ അനുഷ്ടിക്കട്ടേ അല്ലാതിരിക്കട്ടേ) അതിന് സന്നദ്ധമായാൽ ഇസ്ലാമിക രാഷ്ട്രീയം പുലരും. അത് ഇന്ന് നിലവിലുള്ള ഏത് രാഷ്ട്രീയ വ്യവസ്ഥകളെക്കാളും ഉന്നതവും മനുഷ്യോപകാരപ്രദവും നിലവിലെ രാഷ്ട്രീയ സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെ എല്ലാ നന്മയും ഉൾകൊള്ളുന്നതും അവയുടെ തിന്മ ഒട്ടും ഉൾചേരാത്തതുമായിരിക്കും.
ആ മഹത്തായ ലക്ഷ്യത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാനോ പ്രവർത്തിക്കാനോ പാടില്ല എന്ന് പറയുന്നതിനേക്കാൾ ജനാധിപത്യവിരുദ്ധവും മനുഷ്യത്വവിരുദ്ധവുമായി എന്താണ് ഉള്ളത്. എന്നാൽ ഇന്ത്യയിൽ അതിനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഭാഗികമായെങ്കിലും ഉണ്ട്. അത് ഉപയോഗപ്പെടുത്താതിരിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിന്റെ പക്കൽ ശിക്ഷക്ക് കാരണമാകുന്ന കാര്യമാണ്.
ഇങ്ങനെ തന്നെയാണോ മുജാഹിദുകളും ചിന്തിക്കുന്നത് അതല്ല ഇക്കാര്യത്തിൽ അവർക്ക് വേറിട്ട ചിന്തയുണ്ടോ ഉണ്ടെങ്കിൽ അതെന്താണ് എന്നെല്ലാം ഇവിടെ പങ്കുവെക്കപ്പെടുമെന്ന് കരുതുന്നു.
ഇവിടെയുള്ള ചോദ്യത്തിൽ അവ്യക്തതയുണ്ടെങ്കിലും എന്താണ് ചോദിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കി ഒരു മറുപടിയാണ് ഇവിടെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നത്.
ഏകദൈവത്വം അടിസ്ഥാനമാക്കി ഒരു മുസ്ലിം രാഷ്ട്രീയ സംഘടനക്ക് ഇന്ത്യയിലെ സാഹചര്യം അനിവാര്യമാണോ എന്നാണ് ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ പറയുക. അനുയോജ്യമല്ല എന്നാണ്. അത് ഇസ്ലാമിക രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ കുഴപ്പമല്ല. ഇന്ത്യ ജനാധിപത്യത്തിൽ അത്രത്തോളം സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകപ്പെട്ടിട്ടില്ല എന്നത് കൊണ്ടാണ്. പാകിസ്ഥാനിലും ബഗ്ലാദേശിലും ജമാഅത്തെ ഇസ്ലാമി എന്ന പേരിൽ അതിന്റെ നയനിലപാടുകളും ആദർശവും ലക്ഷ്യവും ജനങ്ങളുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് തന്നെ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ പങ്കെടുക്കാൻ കഴിയും. എന്നാൽ ഇന്ത്യയിൽ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്ക് റജിഷ്ട്രേഷൻ ലഭിക്കണമെങ്കിൽ തന്നെ മതേതരത്വം, ജനാധിപത്യം, സോഷിലിസം എന്നിവ അടിസ്ഥാനമായി എടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. മേൽ പറഞ്ഞവയിലൊക്കെ മനുഷ്യോപകരമായ നല്ല വശങ്ങളുണ്ട്. അവയൊക്കെയും ഇസ്ലാമിക രാഷ്ട്രീയത്തിൽ അംഗീകരിക്കുന്നുമുണ്ട്. അതേ അവസരത്തിൽ അവയിൽ ഇസ്ലാമിക ആദർശവുമായി കൂട്ടിമുട്ടുന്ന ഭാഗങ്ങളുമുണ്ട്.
ഇവിടെ മുസ്ലിംകളായ നാം എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന ഇജ്തിഹാദ് (ഇസ്ലാമിക ഗവേഷണ) പരമായ ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്. ഇത്രയും വസ്തുത ആദ്യം അംഗീകരിക്കണം. ഒരു മുസ്ലിമിന് ഇത് അംഗീകരിക്കാതിരിക്കാനാവില്ല