'ദീന് ദുന്യാ രണ്ടാക്കി ദീനുസ്ലാമിനെ തുണ്ടാക്കി ' ഒരു മുദ്രാവാക്യം വിളിയെന്ന നിലയില് നേര്ക്ക് നേരെ കേട്ടിട്ടില്ലാത്തതും എന്നാല് മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനത്തിനെതിരെ ജമാഅത്തി ഇസ്ലാമിയുടെ ശക്തമായ ഒരു ആക്ഷപം എന്ന നിലക്ക് ഒട്ടേറെ തവണകേട്ടതും വായിച്ചതുമായ മുദ്രാവാക്യമാണിത്. ഇയ്യിടെ എന്റെ അടുത്ത പ്രദേശത്ത് നടന്ന മുജാഹിദ് മടവൂര് വിഭാഗത്തിന്റെ (വിഭാഗത്തെ പ്രത്യേകം പരാമര്ശിക്കാന് കാരണം. ഇത്തരം കാര്യത്തില് മടവൂര് വിഭാഗം അല്പംകൂടി യുക്തിയോടെ കാര്യങ്ങളെ കാണുന്നുണ്ടെന്ന ഒരു തെറ്റിദ്ധാരണ എന്റെ പല പ്രാസ്ഥാനിക സുഹൃത്തുക്കള്ക്കുമുണ്ടായതു കൊണ്ടാണ്) പൊതു സമ്മേളനത്തില് വെച്ചാണ്. ജമാഅത്തിനെ വിമര്ശിച്ച് മുഖ്യപ്രഭാഷണം നടത്തിയ അബ്ദുല്ലത്തീഫ് കരുമ്പിലാക്കല് അത് ഇപ്രകാരം വിശദീകരിച്ചു.
ഇപ്രകാരമാണ് മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം ദീനും ദുന്യാവും വേറെ വേറെയാണ് എന്ന് വരുത്തിതീര്ക്കുന്നത്. ഇക്കാലമത്രയായിട്ടും അല്പം യുക്തിപൂര്വകമായ ഒരു ഉദാഹരണം പോലും ഇക്കാര്യത്തില് അവര്ക്ക് കണ്ടുപിടിക്കാന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നും. ആര്ക്കും ചിന്തിച്ചാല് ഒറ്റയടിക്ക് തന്നെ വൈരുദ്ധ്യം മനസ്സിലാകുന്ന ഒരു ഉദാഹരണവുമായിട്ടാണ് ഇപ്പോഴും ജമാഅത്ത് മുന്നോട്ട് വെച്ച ഇസ്ലാമിക ചിന്തയെ വിമര്ശിക്കുന്നത്.
മുജാഹിദുകള് ജീവിതത്തെ ദീനും ദുന്യാവുമായി തിരിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് മുകളിലെ പ്രസ്താവനയില്നിന്നും ഉദാഹരണത്തില്നിന്നും വ്യക്തമാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗം ലോകമാകമാനമുള്ള ഇന്റര്നെറ്റ് ഉപയോഗിക്കുന്നവര്ക്ക് കൂടി കേള്ക്കാന് മഞ്ചേരി കെ.എന്.എം മണ്ഡലം കമറ്റി സൗകര്യമേര്പ്പെടുത്തിയിരുന്നുവെന്ന് പ്രാസംഗികന് തന്നെ സൂചിപ്പിക്കുകയുണ്ടായി അതുകൊണ്ടാണ് ഈ പുതിയ പ്രസംഗം തന്നെ ഞാന് ഉദ്ധരിച്ചത്.
ഇനി എന്താണ് ജമാഅത്തിന് ഈ വിഷയത്തില് പറയാനുള്ളത് എന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു മനസ്സിലാക്കുക. എന്നിട്ട് ഏതാണ് കൂടുതല് യുക്തിപരവും പ്രമാണങ്ങളുമായി യോജിച്ച് വരുന്നതെന്നും ചിന്തിക്കുക. (മുജാഹിദ് പക്ഷത്ത് നിന്ന് ഇവിടെ ഞാനുദ്ധരിച്ച ഉദാഹരണവും വിശദീകരണവും പര്യാപ്തമല്ലെന്ന് തോന്നുന്നെങ്കില് ബന്ധപ്പെട്ടവര്ക്ക് വിശദീകരിക്കാവുന്നതാണ്. )
ദീനും ദുന്യാവും.
ദീനും ദുന്യാവും ഇത്രമാത്രം വിവാദമാകാന് മാത്രം എന്താണുള്ളത് എന്ന് തോന്നാം. ദീനെന്നാല് 'മതം'. 'ദീനുല് ഇസ്ലാം' എന്നാല് 'ഇസ്ലാം മതം'. 'ദുന്യാവ്' എന്നാല് നാം ജീവിക്കുന്ന ലോകവും. ഈ കേവല അറിവുമതി ഒരാള്ക്ക് ശരാശരി മുസ്ലിമായി ജീവിക്കാന്. അതിനാല് സാധാരണ മുസ്ലിം സമൂഹത്തെ ഇത്തരം പദത്തിന്റെ അര്ഥങ്ങള് ഒട്ടും ചിന്താകുഴപ്പത്തിലാക്കുന്നില്ല. എന്നാല് ജമാഅത്തെ ഇസ്ലാമിയെപ്പോലുള്ള ഒരു സമഗ്ര ഇസ്ലാമിക പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പ്രവര്ത്തകര്ക്ക് ഇങ്ങനെ 'ദീന് ' എന്ന് കാണുന്നിടത്തെല്ലാം 'മതം' എന്നര്ഥം വെച്ചു പോകാന് കഴിയില്ല. ദീനിന്റെ വിവിധങ്ങളായ അര്ഥവും അവ ഖുര്ആനില് ഏതെല്ലാം അര്ഥത്തില് ഏതെല്ലാം സ്ഥലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന വ്യക്തമായ ബോധം അതില് സാധാരണ പ്രവര്ത്തകര്ക്കുകൂടി ആവശ്യമായി വരും. ഒരു ഉദാഹരണം പറയാം. 'മതത്തില് ബലാല്കാരമില്ല' എന്ന് 'ലാ ഇക്റാഹ ഫിദ്ദീന് ' എന്ന സൂക്തഭാഗം ഉദ്ധരിച്ച് തെറ്റിദ്ധാരണ നീക്കുന്നതിടയില് ഇസ്ലാം വിമര്ശകന് ഖുര്ആനിലെ സൂറത്ത് ബഖറയിലെ 193ാം സൂക്തം (ഫിത്നഃ ശേഷിക്കാതിരിക്കുകയും `ദീന്` അല്ലാഹുവിനായിത്തീരുകയും ചെയ്യുവോളം, നിങ്ങള് അവരോട് പൊരുതിക്കൊണ്ടിരിക്കണം. ഇനി അവര് വിരമിക്കുന്നുവെങ്കിലോ, മനസ്സിലാക്കിക്കൊള്ളുക, അക്രമികളോടല്ലാതെ ആരോടും കയ്യേറ്റം പാടില്ല.) ഉദ്ധരിച്ച് അതിനെ ഖണ്ഡിച്ചുവെന്ന് കരുതുക. അതിന് മറുപടി പറയണമെങ്കില് ദീനിന്റെ വിവിധ അര്ഥങ്ങള് മനസ്സിലാക്കിയേ മതിയാവൂ. ഒരു കൂട്ടര് (അത് ഒരു സംഘമാകട്ടെ രാഷ്ട്രമാകട്ടെ) ഇസ്ലാമിക ഭരണകൂടത്തിനെതിരെ സായുധാക്രമണം നടത്തിയാല് അവര് ആ അധികാരശക്തിയുടെ മേല്ക്കോയ്മയും ആധിപത്യവും അംഗീകരിക്കുന്നത് വരെ അവരോട് യുദ്ധം ചെയ്യണം എന്ന കല്പന യുക്തിപൂര്വവും ന്യായവുമാണല്ലോ. അതേ കാര്യമാണ് പ്രസ്തുത സൂക്തം ഉള്കൊള്ളുന്നത്. ഫാതിഹ സൂറയില് വരുന്ന 'മാലികി യൗമിദ്ദീന്' എന്നിടത്ത് ഈ രണ്ടുദീനുമല്ല 'പ്രതിഫലം' എന്നാണ് ദീനിന്റെ അര്ഥം.
മൗലാനാ മൗദൂദി 'ഖുര്ആനിലെ നാല് സാങ്കേതിക ശബ്ദങ്ങള്' എന്ന പുസ്തകത്തില് സ്വീകരിച്ച ശൈലി; ഈ വിഷയത്തില് ഒരു മനുഷ്യന് സ്വീകരിക്കാവുന്ന ഏറ്റവും കുറ്റമറ്റതാണ്. ആദ്യം പദത്തിന്റെ ഭാഷാപരമായി വരാവുന്ന അര്ഥങ്ങള് ഉദാഹരണം സഹിതം വിശകലനം ചെയ്യും. പിന്നീട് ഖുര്ആനില് വിവിധ സ്ഥലങ്ങളില് ഏതെല്ലാം അര്ഥത്തിലാണ് പ്രയോഗിച്ചിട്ടുള്ളതെന്ന് വ്യക്തമാക്കും. അതിന് ശേഷം അതേ പദം പൊതുവായി ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് അതിന് നല്കാവുന്ന വിവക്ഷയെന്തായിരിക്കും എന്ന് കണ്ടെത്തും.സാധ്യമെങ്കില് സംബോധിതരുടെ ഭാഷയില്നിന്ന് അവര്ക്ക് ഏറെക്കുറെ ആശയം വ്യക്തമാകുന്ന സമാനമായ പദം നല്കും.
ദീന് , ഒരു സമഗ്ര സാങ്കേതികശബ്ദം എന്ന തലക്കെട്ടിന് കീഴില് അദ്ദേഹം ദീനിനെ ഇപ്രകാരം പരിചയപ്പെടുത്തി: 'മനുഷ്യന് ഒരു പരമാധികാരശക്തിയെ അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ട് അതിന്റെ അനുസരണവും ആജ്ഞാനുവര്ത്തനവും സ്വീകരിക്കുകകയും അത് നിര്ണയിക്കുന്ന പരിധികളും നിയമങ്ങളും പാലിച്ച് ജീവിക്കുകയും അതിന്റെ ശാസനകളനുസരിക്കുന്നതില് പ്രതാപവും ഉന്നതിയും അനുഗ്രഹവും പ്രതീക്ഷിക്കുകയും, ധിക്കരിക്കുന്നതില് നിന്ദ്യതയും അധഃപതനവും ശിക്ഷയും ഭയപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ജീവിത വ്യവസ്ഥ എന്നാണ് ദീന് എന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യമായി ഖുര്ആന് പഠിപ്പിക്കുന്നത്. മിക്കവാറും ലോകത്തൊരു ഭാഷയിലും ഈ ആശയം സമ്പൂര്ണമായുള്കൊള്ളുന്ന ഒരു സാങ്കേതിക പദമില്ല. ഇക്കാലത്ത് സ്റ്റേറ്റ് (State) എന്ന പദം ഒരളവോളം ഇതിനോടടുത്തുണ്ട്. എന്നാല് ദീനിന്റെ മുഴുവന് ആശയപരിധികളും ഉള്കൊള്ളുന്നതാവാന് അതിനിയും വിശാലമാകേണ്ടതുണ്ട്.'(Page 102,103)
വീണ്ടും ഖുര്ആനിലെ (9:29, 40:26, 3:19, 3:85, 9:33, 8:39, 110:1-3) സൂക്തങ്ങള് ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം വീണ്ടും പറഞ്ഞു: 'ഈ സൂക്തങ്ങളിലെല്ലാം ദീന് എന്നതുകൊണ്ട്, വിശ്വാസപരവും കര്മപരവും ധാര്മികവും സൈദ്ധാന്തികവുമായ എല്ലാ മണ്ഡലങ്ങളെയും ഉള്കൊള്ളുന്ന സമ്പൂര്ണജീവിത വ്യവസ്ഥയാണ് ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടുള്ളത്.' (Page: 104)
ഈ ദീനാണ് അല്ലാഹു നമ്മുക്ക് തൃപ്തിപ്പെട്ടു നല്കിയ ഇസ്ലാം(5:3). ഇസ്ലാമല്ലാത്ത ഒരു ദീനിനെ ആരെങ്കിലും തേടിയാല് അത് അവനില്നിന്ന് സ്വീകരിക്കപ്പെടുകയില്ല (3:85). അത് മതം എന്നതില് പരിമിതമല്ല. അത് കമ്മ്യൂണിസം പോലെയുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രീയ സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയാകാം. മുതലാളിത്തം പോലെയുള്ള ഒരു സാംസ്കാരിക സാമ്പത്തിക സങ്കല്പമാകാം. ഇവിയിലേതെങ്കിലുമൊന്നിനെ ഉള്കൊള്ളാന് ഇസ്ലാമിന്റെ ഒരു വശവും ശൂന്യമായി കിടക്കുന്നില്ല. ഏത് ഭാഗം പുറമെ നിന്ന് സ്വീകരിക്കുന്നുവോ അത്രയും ഇസ്ലാമിന്റെ ഭാഗം കയ്യൊഴിയാതെ തരമില്ല.
ഈ ദീനിനെ സംസ്ഥാപിക്കാനുള്ള ഇടം മാത്രമാണ് ദുന്യാവ് അഥവാ ഇഹലോകം. ദുന്യാവിലേ ദീനിനെ സംസ്ഥാപിക്കാന് കഴിയൂ എന്ന് ചുരുക്കം.
ഇസ്ലാം കേവലം ഒരു പരിമിതാര്ഥത്തിലുള്ള മതമല്ല. ജമാഅത്തെ ഇസ്ലാമി അതൊകൊണ്ടുതന്നെ കേവലം മതസംഘടയുമല്ല. മതത്തിന് ഒരു മണ്ഡലം സമൂഹം വകവെച്ചുകൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അത് മനുഷ്യന്റെ സ്വകാര്യഇടത്തിലാണ്. 'മതം ദൈവവും വ്യക്തിയും തമ്മിലുള്ള സ്വകാര്യ ഇടപാടാണ്'. 'മതത്തിന് ലൗകിക കാര്യങ്ങളുമായി ബന്ധമില്ല. ആത്മീയോല്കര്ഷമാണ് മതത്തിന്റെ പ്രമേയം'. 'മതവും രാഷ്ട്രവും രണ്ടാണ്'. 'മതത്തെ രാഷ്ട്രീയത്തിലേക്ക് കടത്തരുത്'. ഇതൊക്കെ പൊതുസമൂഹത്തിലുള്ള സര്വാഗീകൃതമായ തത്വമാണ്. ഇവിടെ മതം എന്നതുകൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നത് ചില ആരാധനാചടങ്ങുകളിലും മാമൂല് സമ്പ്രദായങ്ങളിലും മാത്രം ഒതുങ്ങി നില്ക്കുന്ന വളരെ പരിമിതമായ ഒരാശയം മാത്രമാണ്. ഇതേ പൊതുസമൂഹത്തില് നിന്ന് മുജാഹിദുകള് പറയുന്നു. അല്ലാഹുവിന്റെ നിയമനിര്മാണത്തിലുള്ള പരമാധികാരം എന്നത് കൊണ്ട് മതനിയമങ്ങളില് മാത്രമേ വരുന്നുള്ളൂവെന്ന്. പ്രസ്താവനയില് തെറ്റില്ലെങ്കിലും തെറ്റിദ്ധാരണാജനകമാണിത്. വിശ്വാസപരവും ആരാധനാപരവും ധാര്മികവുമായ കാര്യങ്ങള് മുതല് സാംസ്കാരിക-സാമ്പത്തിക-രാഷ്ട്രീയ-രാഷ്ട്രാന്തരീയ പ്രശ്നങ്ങള് വരെ സകലതിലും ഖുര്ആന് നിര്ദ്ദേശങ്ങളും നിയമോപദേശങ്ങളും നല്കുന്നു. അതിനാല് നിയമനിര്മാണത്തിനുള്ള പരമാധികാരം അല്ലാഹുവിന് മാത്രമാണെന്നതില്നിന്ന് പുറത്താകുന്ന ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു മേഖലയുമില്ല എന്ന് ജമാഅത്ത് ശക്തിയായി വാദിക്കുന്നു.
ഹലാല് ഹറാം നിശ്ചയിക്കാന് അല്ലാഹുവല്ലാത്ത ആര്ക്കും അധികാരമില്ല എന്നതിന്റെ പരിധിയില് വരുന്നതും വരാത്തതുമായ രണ്ട് തരം നിയമനിര്മ്മാണങ്ങള് ഉണ്ടോ? അങ്ങിനെയുണ്ടെങ്കില് ഹലാല് -ഹറാം നിശ്ചയിക്കലിനെ മലയാളത്തില് എന്തു പേര് വിളിക്കും??, അതല്ലാത്ത കേവലം ഭൗതികമാത്ര നിയമ നിര്മ്മാണത്തെ മലയാളത്തില് എന്തു പേര് വിളിക്കും??.
ഇതിന് മുമ്പ് നല്കപ്പെട്ട പോസ്റ്റിലെ ചര്ചയില് പങ്കെടുത്ത ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ ചോദ്യമാണിത്. മേല് നല്കിയ വിവരണത്തില് നിന്ന് ഇസ്ലാമില് ഇത്തരം രണ്ട് നിയമനിര്മാണങ്ങളില്ല എന്ന സുതരാം വ്യക്തമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ബാക്കിയുള്ള രണ്ട് ചോദ്യങ്ങള്ക്കും പ്രസക്തിയില്ല.
(തുടരും)
'ജമാഅത്തെ ഇസ്ലാമി പറഞ്ഞു മതജീവിതവും പൊതുജീവിതവും എന്ന രണ്ട് ജീവിതമില്ല. അങ്ങനെ പറഞ്ഞാല് അതിന്റെ അര്ഥം ദീനും ദുന്യാവും രണ്ടാക്കി ദീനുല് ഇസ്ലാമിനെ തുണ്ടാക്കി എന്നാണ്. അന്ന് മുജാഹിദുകള് പറഞ്ഞു സുഹൃത്തുക്കളെ നിങ്ങള്ക്ക് മനസ്സിലാകാത്തതുകൊണ്ടാണ് ശുദ്ധമായ ദീന് ഒരു മനുഷ്യനും ഇടപെടുവാന് അവകാശമില്ലാവിധം തെളിഞ്ഞ ദീന് വെറെത്തനെയുണ്ട്. എന്നാല് മനുഷ്യര്ക്ക് അവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം ഉപയോഗപ്പെടുത്താന് സാധിക്കുന്ന മറ്റൊരു മേഖലയും ഉണ്ട്. അതിന് നാം ഉദാഹരണവും പറഞ്ഞുകൊടുത്തു. രാവിലെ എഴുന്നേല്ക്കേണ്ട മനുഷ്യന് നമസ്കരിക്കേണ്ടത് സുബ്ഹിയാണെന്ന കാര്യത്തില് അഭിപ്രായ ഭിന്നതയില്ല. ഉണ്ടാകേണ്ട വകുപ്പുമില്ല. സുബ്ഹി തന്നെയാണ് നമസ്കരിക്കേണ്ടത്, റകഅത്ത് രണ്ടുതന്നെയാണ്, സമയം തെറ്റിക്കാന് പറ്റില്ല. എന്നാല് രാവിലെ എഴുന്നേല്ക്കുന്ന മനുഷ്യന് ചായകുടിക്കാം. കാപ്പികുടിക്കാം മറ്റുവല്ലതും കുടിക്കാം അഥവാ ചൂടുവെള്ളമോ പച്ചവെള്ളമോ കുടിക്കാം ഒന്നും കുടിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യാം. അത് അവനവന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യമാണ്. കുടിക്കുന്നത് അവനവന്റേതും അനുവദിക്കപ്പെട്ടതുമായിരിക്കണം. ഭാര്യ നല്കിയ ചൂടുള്ള കട്ടന് ചായ പകുതി കുടിച്ച് നമസ്കാരം കഴിഞ്ഞ് വന്ന് ബാക്കി കുടിക്കാം. കുടിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യാം. എന്നാല് നമസ്കാരം ഒരു റകഅത്ത് നമസ്കരിച്ച് ചായകുടിക്കാന് വിചാരിക്കാന് പോലും പറ്റില്ലെന്നും അതാണ് ശുദ്ധമായ ദീന് ദുന്യാവു എന്നൊക്കെ പറയുന്നത്.'
ഇപ്രകാരമാണ് മുജാഹിദ് പ്രസ്ഥാനം ദീനും ദുന്യാവും വേറെ വേറെയാണ് എന്ന് വരുത്തിതീര്ക്കുന്നത്. ഇക്കാലമത്രയായിട്ടും അല്പം യുക്തിപൂര്വകമായ ഒരു ഉദാഹരണം പോലും ഇക്കാര്യത്തില് അവര്ക്ക് കണ്ടുപിടിക്കാന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നും. ആര്ക്കും ചിന്തിച്ചാല് ഒറ്റയടിക്ക് തന്നെ വൈരുദ്ധ്യം മനസ്സിലാകുന്ന ഒരു ഉദാഹരണവുമായിട്ടാണ് ഇപ്പോഴും ജമാഅത്ത് മുന്നോട്ട് വെച്ച ഇസ്ലാമിക ചിന്തയെ വിമര്ശിക്കുന്നത്.
മുജാഹിദുകള് ജീവിതത്തെ ദീനും ദുന്യാവുമായി തിരിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് മുകളിലെ പ്രസ്താവനയില്നിന്നും ഉദാഹരണത്തില്നിന്നും വ്യക്തമാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗം ലോകമാകമാനമുള്ള ഇന്റര്നെറ്റ് ഉപയോഗിക്കുന്നവര്ക്ക് കൂടി കേള്ക്കാന് മഞ്ചേരി കെ.എന്.എം മണ്ഡലം കമറ്റി സൗകര്യമേര്പ്പെടുത്തിയിരുന്നുവെന്ന് പ്രാസംഗികന് തന്നെ സൂചിപ്പിക്കുകയുണ്ടായി അതുകൊണ്ടാണ് ഈ പുതിയ പ്രസംഗം തന്നെ ഞാന് ഉദ്ധരിച്ചത്.
ഇനി എന്താണ് ജമാഅത്തിന് ഈ വിഷയത്തില് പറയാനുള്ളത് എന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു മനസ്സിലാക്കുക. എന്നിട്ട് ഏതാണ് കൂടുതല് യുക്തിപരവും പ്രമാണങ്ങളുമായി യോജിച്ച് വരുന്നതെന്നും ചിന്തിക്കുക. (മുജാഹിദ് പക്ഷത്ത് നിന്ന് ഇവിടെ ഞാനുദ്ധരിച്ച ഉദാഹരണവും വിശദീകരണവും പര്യാപ്തമല്ലെന്ന് തോന്നുന്നെങ്കില് ബന്ധപ്പെട്ടവര്ക്ക് വിശദീകരിക്കാവുന്നതാണ്. )
ദീനും ദുന്യാവും.
ദീനും ദുന്യാവും ഇത്രമാത്രം വിവാദമാകാന് മാത്രം എന്താണുള്ളത് എന്ന് തോന്നാം. ദീനെന്നാല് 'മതം'. 'ദീനുല് ഇസ്ലാം' എന്നാല് 'ഇസ്ലാം മതം'. 'ദുന്യാവ്' എന്നാല് നാം ജീവിക്കുന്ന ലോകവും. ഈ കേവല അറിവുമതി ഒരാള്ക്ക് ശരാശരി മുസ്ലിമായി ജീവിക്കാന്. അതിനാല് സാധാരണ മുസ്ലിം സമൂഹത്തെ ഇത്തരം പദത്തിന്റെ അര്ഥങ്ങള് ഒട്ടും ചിന്താകുഴപ്പത്തിലാക്കുന്നില്ല. എന്നാല് ജമാഅത്തെ ഇസ്ലാമിയെപ്പോലുള്ള ഒരു സമഗ്ര ഇസ്ലാമിക പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പ്രവര്ത്തകര്ക്ക് ഇങ്ങനെ 'ദീന് ' എന്ന് കാണുന്നിടത്തെല്ലാം 'മതം' എന്നര്ഥം വെച്ചു പോകാന് കഴിയില്ല. ദീനിന്റെ വിവിധങ്ങളായ അര്ഥവും അവ ഖുര്ആനില് ഏതെല്ലാം അര്ഥത്തില് ഏതെല്ലാം സ്ഥലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന വ്യക്തമായ ബോധം അതില് സാധാരണ പ്രവര്ത്തകര്ക്കുകൂടി ആവശ്യമായി വരും. ഒരു ഉദാഹരണം പറയാം. 'മതത്തില് ബലാല്കാരമില്ല' എന്ന് 'ലാ ഇക്റാഹ ഫിദ്ദീന് ' എന്ന സൂക്തഭാഗം ഉദ്ധരിച്ച് തെറ്റിദ്ധാരണ നീക്കുന്നതിടയില് ഇസ്ലാം വിമര്ശകന് ഖുര്ആനിലെ സൂറത്ത് ബഖറയിലെ 193ാം സൂക്തം (ഫിത്നഃ ശേഷിക്കാതിരിക്കുകയും `ദീന്` അല്ലാഹുവിനായിത്തീരുകയും ചെയ്യുവോളം, നിങ്ങള് അവരോട് പൊരുതിക്കൊണ്ടിരിക്കണം. ഇനി അവര് വിരമിക്കുന്നുവെങ്കിലോ, മനസ്സിലാക്കിക്കൊള്ളുക, അക്രമികളോടല്ലാതെ ആരോടും കയ്യേറ്റം പാടില്ല.) ഉദ്ധരിച്ച് അതിനെ ഖണ്ഡിച്ചുവെന്ന് കരുതുക. അതിന് മറുപടി പറയണമെങ്കില് ദീനിന്റെ വിവിധ അര്ഥങ്ങള് മനസ്സിലാക്കിയേ മതിയാവൂ. ഒരു കൂട്ടര് (അത് ഒരു സംഘമാകട്ടെ രാഷ്ട്രമാകട്ടെ) ഇസ്ലാമിക ഭരണകൂടത്തിനെതിരെ സായുധാക്രമണം നടത്തിയാല് അവര് ആ അധികാരശക്തിയുടെ മേല്ക്കോയ്മയും ആധിപത്യവും അംഗീകരിക്കുന്നത് വരെ അവരോട് യുദ്ധം ചെയ്യണം എന്ന കല്പന യുക്തിപൂര്വവും ന്യായവുമാണല്ലോ. അതേ കാര്യമാണ് പ്രസ്തുത സൂക്തം ഉള്കൊള്ളുന്നത്. ഫാതിഹ സൂറയില് വരുന്ന 'മാലികി യൗമിദ്ദീന്' എന്നിടത്ത് ഈ രണ്ടുദീനുമല്ല 'പ്രതിഫലം' എന്നാണ് ദീനിന്റെ അര്ഥം.
മൗലാനാ മൗദൂദി 'ഖുര്ആനിലെ നാല് സാങ്കേതിക ശബ്ദങ്ങള്' എന്ന പുസ്തകത്തില് സ്വീകരിച്ച ശൈലി; ഈ വിഷയത്തില് ഒരു മനുഷ്യന് സ്വീകരിക്കാവുന്ന ഏറ്റവും കുറ്റമറ്റതാണ്. ആദ്യം പദത്തിന്റെ ഭാഷാപരമായി വരാവുന്ന അര്ഥങ്ങള് ഉദാഹരണം സഹിതം വിശകലനം ചെയ്യും. പിന്നീട് ഖുര്ആനില് വിവിധ സ്ഥലങ്ങളില് ഏതെല്ലാം അര്ഥത്തിലാണ് പ്രയോഗിച്ചിട്ടുള്ളതെന്ന് വ്യക്തമാക്കും. അതിന് ശേഷം അതേ പദം പൊതുവായി ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് അതിന് നല്കാവുന്ന വിവക്ഷയെന്തായിരിക്കും എന്ന് കണ്ടെത്തും.സാധ്യമെങ്കില് സംബോധിതരുടെ ഭാഷയില്നിന്ന് അവര്ക്ക് ഏറെക്കുറെ ആശയം വ്യക്തമാകുന്ന സമാനമായ പദം നല്കും.
ദീന് , ഒരു സമഗ്ര സാങ്കേതികശബ്ദം എന്ന തലക്കെട്ടിന് കീഴില് അദ്ദേഹം ദീനിനെ ഇപ്രകാരം പരിചയപ്പെടുത്തി: 'മനുഷ്യന് ഒരു പരമാധികാരശക്തിയെ അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ട് അതിന്റെ അനുസരണവും ആജ്ഞാനുവര്ത്തനവും സ്വീകരിക്കുകകയും അത് നിര്ണയിക്കുന്ന പരിധികളും നിയമങ്ങളും പാലിച്ച് ജീവിക്കുകയും അതിന്റെ ശാസനകളനുസരിക്കുന്നതില് പ്രതാപവും ഉന്നതിയും അനുഗ്രഹവും പ്രതീക്ഷിക്കുകയും, ധിക്കരിക്കുന്നതില് നിന്ദ്യതയും അധഃപതനവും ശിക്ഷയും ഭയപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ജീവിത വ്യവസ്ഥ എന്നാണ് ദീന് എന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യമായി ഖുര്ആന് പഠിപ്പിക്കുന്നത്. മിക്കവാറും ലോകത്തൊരു ഭാഷയിലും ഈ ആശയം സമ്പൂര്ണമായുള്കൊള്ളുന്ന ഒരു സാങ്കേതിക പദമില്ല. ഇക്കാലത്ത് സ്റ്റേറ്റ് (State) എന്ന പദം ഒരളവോളം ഇതിനോടടുത്തുണ്ട്. എന്നാല് ദീനിന്റെ മുഴുവന് ആശയപരിധികളും ഉള്കൊള്ളുന്നതാവാന് അതിനിയും വിശാലമാകേണ്ടതുണ്ട്.'(Page 102,103)
വീണ്ടും ഖുര്ആനിലെ (9:29, 40:26, 3:19, 3:85, 9:33, 8:39, 110:1-3) സൂക്തങ്ങള് ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം വീണ്ടും പറഞ്ഞു: 'ഈ സൂക്തങ്ങളിലെല്ലാം ദീന് എന്നതുകൊണ്ട്, വിശ്വാസപരവും കര്മപരവും ധാര്മികവും സൈദ്ധാന്തികവുമായ എല്ലാ മണ്ഡലങ്ങളെയും ഉള്കൊള്ളുന്ന സമ്പൂര്ണജീവിത വ്യവസ്ഥയാണ് ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടുള്ളത്.' (Page: 104)
ഈ ദീനാണ് അല്ലാഹു നമ്മുക്ക് തൃപ്തിപ്പെട്ടു നല്കിയ ഇസ്ലാം(5:3). ഇസ്ലാമല്ലാത്ത ഒരു ദീനിനെ ആരെങ്കിലും തേടിയാല് അത് അവനില്നിന്ന് സ്വീകരിക്കപ്പെടുകയില്ല (3:85). അത് മതം എന്നതില് പരിമിതമല്ല. അത് കമ്മ്യൂണിസം പോലെയുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രീയ സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയാകാം. മുതലാളിത്തം പോലെയുള്ള ഒരു സാംസ്കാരിക സാമ്പത്തിക സങ്കല്പമാകാം. ഇവിയിലേതെങ്കിലുമൊന്നിനെ ഉള്കൊള്ളാന് ഇസ്ലാമിന്റെ ഒരു വശവും ശൂന്യമായി കിടക്കുന്നില്ല. ഏത് ഭാഗം പുറമെ നിന്ന് സ്വീകരിക്കുന്നുവോ അത്രയും ഇസ്ലാമിന്റെ ഭാഗം കയ്യൊഴിയാതെ തരമില്ല.
ഈ ദീനിനെ സംസ്ഥാപിക്കാനുള്ള ഇടം മാത്രമാണ് ദുന്യാവ് അഥവാ ഇഹലോകം. ദുന്യാവിലേ ദീനിനെ സംസ്ഥാപിക്കാന് കഴിയൂ എന്ന് ചുരുക്കം.
ഇസ്ലാം കേവലം ഒരു പരിമിതാര്ഥത്തിലുള്ള മതമല്ല. ജമാഅത്തെ ഇസ്ലാമി അതൊകൊണ്ടുതന്നെ കേവലം മതസംഘടയുമല്ല. മതത്തിന് ഒരു മണ്ഡലം സമൂഹം വകവെച്ചുകൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അത് മനുഷ്യന്റെ സ്വകാര്യഇടത്തിലാണ്. 'മതം ദൈവവും വ്യക്തിയും തമ്മിലുള്ള സ്വകാര്യ ഇടപാടാണ്'. 'മതത്തിന് ലൗകിക കാര്യങ്ങളുമായി ബന്ധമില്ല. ആത്മീയോല്കര്ഷമാണ് മതത്തിന്റെ പ്രമേയം'. 'മതവും രാഷ്ട്രവും രണ്ടാണ്'. 'മതത്തെ രാഷ്ട്രീയത്തിലേക്ക് കടത്തരുത്'. ഇതൊക്കെ പൊതുസമൂഹത്തിലുള്ള സര്വാഗീകൃതമായ തത്വമാണ്. ഇവിടെ മതം എന്നതുകൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നത് ചില ആരാധനാചടങ്ങുകളിലും മാമൂല് സമ്പ്രദായങ്ങളിലും മാത്രം ഒതുങ്ങി നില്ക്കുന്ന വളരെ പരിമിതമായ ഒരാശയം മാത്രമാണ്. ഇതേ പൊതുസമൂഹത്തില് നിന്ന് മുജാഹിദുകള് പറയുന്നു. അല്ലാഹുവിന്റെ നിയമനിര്മാണത്തിലുള്ള പരമാധികാരം എന്നത് കൊണ്ട് മതനിയമങ്ങളില് മാത്രമേ വരുന്നുള്ളൂവെന്ന്. പ്രസ്താവനയില് തെറ്റില്ലെങ്കിലും തെറ്റിദ്ധാരണാജനകമാണിത്. വിശ്വാസപരവും ആരാധനാപരവും ധാര്മികവുമായ കാര്യങ്ങള് മുതല് സാംസ്കാരിക-സാമ്പത്തിക-രാഷ്ട്രീയ-രാഷ്ട്രാന്തരീയ പ്രശ്നങ്ങള് വരെ സകലതിലും ഖുര്ആന് നിര്ദ്ദേശങ്ങളും നിയമോപദേശങ്ങളും നല്കുന്നു. അതിനാല് നിയമനിര്മാണത്തിനുള്ള പരമാധികാരം അല്ലാഹുവിന് മാത്രമാണെന്നതില്നിന്ന് പുറത്താകുന്ന ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു മേഖലയുമില്ല എന്ന് ജമാഅത്ത് ശക്തിയായി വാദിക്കുന്നു.
ഹലാല് ഹറാം നിശ്ചയിക്കാന് അല്ലാഹുവല്ലാത്ത ആര്ക്കും അധികാരമില്ല എന്നതിന്റെ പരിധിയില് വരുന്നതും വരാത്തതുമായ രണ്ട് തരം നിയമനിര്മ്മാണങ്ങള് ഉണ്ടോ? അങ്ങിനെയുണ്ടെങ്കില് ഹലാല് -ഹറാം നിശ്ചയിക്കലിനെ മലയാളത്തില് എന്തു പേര് വിളിക്കും??, അതല്ലാത്ത കേവലം ഭൗതികമാത്ര നിയമ നിര്മ്മാണത്തെ മലയാളത്തില് എന്തു പേര് വിളിക്കും??.
ഇതിന് മുമ്പ് നല്കപ്പെട്ട പോസ്റ്റിലെ ചര്ചയില് പങ്കെടുത്ത ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ ചോദ്യമാണിത്. മേല് നല്കിയ വിവരണത്തില് നിന്ന് ഇസ്ലാമില് ഇത്തരം രണ്ട് നിയമനിര്മാണങ്ങളില്ല എന്ന സുതരാം വ്യക്തമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ബാക്കിയുള്ള രണ്ട് ചോദ്യങ്ങള്ക്കും പ്രസക്തിയില്ല.
(തുടരും)